Kategoria: Bez kategorii

Jak pisze Prawo.pl, Ministerstwo Finansów zapowiada kontynuację i rozszerzenie Programu Współdziałania, czyli współpracy firm z organami skarbowymi. Ma być otwarty dla grup kapitałowych i średnich firm. W ciągu blisko czterech lat pilotażu wzięło w nim udział 12 spółek, dla których korzyścią jest m.in. mniejsza liczba kontroli. Według ekspertów, mimo iż idea jest bardzo dobra, to dla przedsiębiorców zniechęcające mogą wysokie koszty oraz szereg dodatkowych i nie zawsze jasnych dla nich obowiązków.

Temat dla serwisu komentuje nasz ekspert – Dominik Niewadzi, Manager & Doradca Podatkowy – jak mówi, w programie warto poprawić kilka kwestii.

– Idea jest słuszna, ponieważ Program Współdziałania przewiduje korzyści zarówno dla podatnika, jak również, systemowo także dla organów podatkowych. To dobrze, że program wszedł w życie. Niska liczba uczestników nie jest zaskoczeniem, bo od początku można się było spodziewać, że nie będzie to program masowy ze względu na wysoki próg wejścia oraz moce przerobowe organów podatkowych. Warto jednak poprawić kilka kwestii. Chodzi przede wszystkim o przejrzystość wymogów stawianych podatnikom. Obecnie firmom, które byłyby potencjalnie zainteresowane trudno może być określić, jakie konkretnie wymagania będą musieli spełnić, przystępując do programu, i jak wysokie koszty będą musieli w związku z tym ponieść. To właśnie niejasne wymogi i wysokie koszty mogą być czynnikiem zniechęcającym. Drugim takim czynnikiem jest generalny brak zaufania między podatnikami i organami podatkowymi, który od dawna obserwujemy w relacjach między dwoma stronami. W efekcie przedsiębiorcy mają często wątpliwości co do tego, jakie korzyści z uczestnictwa w programie uzyskają w praktyce. Dlatego tak ważna jest dalsza edukacja odnośnie korzyści programu i pozytywne wnioski z praktyki od podatników już w nim uczestniczących  – mówi.

Jak wyjaśnia, jednym z kluczowych warunków, który przedsiębiorca musi spełnić, aby aplikować do Programu Współdziałania, jest wdrożenie w swoim przedsiębiorstwie tzw. ram wewnętrznego nadzoru podatkowego. Chodzi o zbiór procedur zapewniających prawidłowe wypełnianie obowiązków podatkowych i kontrolę nad ich realizacją. Powinny być one dostosowane do sytuacji danego przedsiębiorcy i opierać się m.in. na ocenie ryzyka podatkowego, związanego z konkretną działalnością.

Poziom kosztów przystąpienia do programu zależy od konkretnej firmy, w tym od przyjętych przez nią procedur compliance. Jeśli procesy te nie są na wystarczająco wysokim poziomie, to firma będzie musiała ponieść wyższe wydatki. Można ogólnie założyć, że spółka przystępująca do Programu Współdziałania musiałaby w praktyce ponieść koszty od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych – dodaje.

Napoje z dodatkiem tauryny i kofeiny od 1 stycznia 2024 roku zostały objęte zakazem sprzedaży osobom poniżej 18 roku życia. Zgodnie z wprowadzonymi przepisami ustawy o zdrowiu publicznym, zabrania się sprzedaży wyrobów w postaci napoju z dodatkiem kofeiny lub tauryny osobom niepełnoletnim. Wprowadzony zakaz obejmuje także sprzedaż energetyków na terenach jednostek systemu oświaty oraz w automatach.

Jednocześnie, nowe przepisy nadają uprawnienia sprzedawcom do weryfikacji pełnoletniości, zatem niejedna osoba może zdziwić się pytaniem „a dowodzik jest?” podczas szybkiego wypadu do sklepu po zakup napoju energetyzującego.

Producenci i importerzy, na mocy nowych przepisów, są również obowiązani do oznaczania opakowań napojów zawierających taurynę lub kofeinę czytelną, nieusuwalną i trwałą informacją o treści „napój energetyczny” lub „napój energetyzujący”.

Za brak odpowiedniego oznakowania napojów i jednocześnie niedopełnienia obowiązków, producentom i importerom grozi kara grzywny do 200 tys. zł albo kara ograniczenia wolności – a w szczególnych przypadkach powyższe kary mogą zostać zastosowane łącznie.

Kara grzywny nie ominie również sprzedawców, którzy nie zastosują się do nowego zakazu sprzedaży napojów energetycznych, jednak nie jest ona aż tak dotkliwa jak w przypadku producentów i importerów, bo ogranicza się do kary w wysokości do 2 000 zł. Tożsamą karę stosuje się do kierowników zakładów handlowych i gastronomicznych, którzy dopuszczą do popełniania wykroczenia.

Co więcej, w przypadku sprzedaży napoju energetycznego osobom poniżej 18. roku życia, sąd może orzec przepadek napojów z dodatkiem kofeiny lub tauryny, chociażby nie stanowiły one własności sprawcy. Abstrahując  od treści  wprowadzonego przepisu, z niecierpliwością czekamy na pierwsze orzeczenia sądowe w tym zakresie. Nakładanie kar grzywny na sprzedawców łamiących wprowadzony zakaz to jedno, ale angażowanie sądów, już i tak mocno obciążonych, sprawami o przepadek napojów energetycznych brzmi niestety nierealnie – żeby nie powiedzieć, że brzmi abstrakcyjnie.

Zakaz sprzedaży napojów energetycznych osobom poniżej 18. roku życia wydaje się słusznym rozwiązaniem, natomiast stosowanie tych przepisów w praktyce wiąże się z koniecznością wprowadzenia odpowiednich zmian, zarówno u producentów i importerów napojów energetycznych, którzy muszą ponieść dodatkowe nakłady na odpowiednie oznakowanie towarów, jak i u przedsiębiorców prowadzących placówki handlowe, w których występuje sprzedaż energetyków. W konsekwencji, uczulić należy przede wszystkim sprzedawców, którzy to przyzwyczajeni do widoku spragnionych napojów energetycznych nastolatków, sprzedawali energetyki bez większego namysłu.

O tym, że cukier nie jest najzdrowszy, nikogo nie trzeba przekonywać. Nie na darmo nadano mu miano „białej śmierci”, a cukrzyca, której nie sprzyja nadmierne jego spożywanie, nosi status epidemii XXI wieku. O ile ilość cukru, którą sami dosypujemy do napojów i potraw, przyrządzanych w zaciszu domowej kuchni, możemy łatwo kontrolować, o tyle problematyczne jest kontrolowanie jego spożycia w produktach gotowych, zwłaszcza tych, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się zdrowe – jak w sokach.

Świetnie zdają sobie z tego sprawę nasi rządzący, dzięki którym już od 1 stycznia 2021 r. wprowadzono do porządku prawnego tzw. opłatę cukrową, której głównym celem jest ograniczenie spożycia produktów zawierających cukier. Polska, idąc śladami pozostałych państw członkowskich UE, nałożyła na producentów dodatkowe opłaty, które po przełożeniu się na ceny produktów mają za zadanie odstraszyć konsumentów i zachęcić ich do wybierania zdrowszych produktów. Konstrukcja i logika przepisów dot. opłaty cukrowej w obecnie obowiązującym kształcie pozostawia wiele do życzenia – o czym świadczą liczne spory producentów z organami podatkowymi, które są rozstrzygane na poziomie sądów administracyjnych.

Czy czeka nas koniec sporów w tym zakresie? Rządowe Centrum Legislacji przygotowało kolejną nowelizację ustawy o zdrowiu publicznym, z którą będą musieli się zapoznać przede wszystkim producenci napojów.

Ustawodawca w noweli modyfikuje definicję napoju objętego opłatą oraz proponuje zastąpienie odniesienia do PKWiU na rzecz Nomenklatury Scalonej (CN). W projekcie widnieje także rozszerzenie katalogu produktów wyłączonych spod opłaty cukrowej. Nowelizacja ma na celu zwolnienie z opłaty napoje, w których składzie znajdują się wyłącznie cukry pochodzenia naturalnego oraz nektary owocowe, które nie nadają się do bezpośredniego spożycia z uwagi na ich wysoką kwasowość.

Wyłączenie spod opłaty napoju składającego się z wody i dodanego do niej soku wydaje się logicznym rozwiązaniem w sytuacji, gdy każdy ze składników użytych do produkcji napoju (woda i sok) wprowadzany do obrotu oddzielnie nie podlega opłacie. Sok owocowy lub warzywny oraz woda spożywane oddzielnie (czy też zmieszane razem) nie zmieniają swojej specyfiki i oddziaływania na organizm człowieka. Dodanie wody do soku dodatkowo zmniejsza kaloryczność wyrobu, zachowując jego naturalność.

Zmiany w ustawie nie będą dotyczyć wyłącznie produktów zawierających cukier – niekorzystne rozwiązanie przewidziane zostało także dla producentów napojów bogatych w syrop glukozowo-fruktozowy. Produkty, które posiadają go w swoim składzie, dotychczas zgrabnie omijały regulacje dotyczące podatku cukrowego, co zmusiło ustawodawcę do sprawnego uszczelnienia przepisów.

Wejście znowelizowanych przepisów w życie przewidziane jest na 1 stycznia 2025 r.

W piątek 19 kwietnia 2024 r. Ministerstwo Finansów opublikowało projekt ustawy, która obejmuje m.in. znaczące zmiany w ustawie o rachunkowości (UoR). Projektowana ustawa nazywana jest ustawą wdrażającą CSRD, ponieważ ma na celu wprowadzenie do polskiego porządku przepisów wynikających z dyrektywy dotyczącej sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (Corporate Sustainability Reporting Directive). Zmiany prawne w tym zakresie wpisują się w szersze działania UE, określane ogólnie jako Europejski Zielony Ład.

O tym, jak istotne są to zmiany, świadczyć może chociażby poziom zainteresowania webinarium dotyczącym prezentacji projektu ustawy, które odbyło się 25 kwietnia 2024 r. Wiele z pytań, które podczas niego padły, na dzień dzisiejszy nie uzyskało odpowiedzi. Należy się spodziewać, że w najbliższym czasie Ministerstwo udostępniać będzie kolejne informacje w tym zakresie, o czym będziemy Państwa informować w miarę rozwoju prac.

 

Sprawozdawczość zrównoważonego rozwoju

Z punktu widzenia polskich przedsiębiorców kluczowym elementem nowej regulacji jest nałożenie na dość szeroki krąg podmiotów obowiązku sprawozdawczego w obrębie zagadnień dotyczących zrównoważonego rozwoju. Wskazane podmioty będą zobowiązane do zamieszczania w swoich sprawozdaniach z działalności oraz sprawozdaniach z działalności grupy kapitałowej informacji dotyczących m.in.:

• strategii biznesowej oraz polityk jednostki w odniesieniu do kwestii zrównoważonego rozwoju;
• celów oraz postępów w ich realizacji, dotyczących kwestii zrównoważonego rozwoju, w tym w stosownych przypadkach bezwzględnych celów redukcji emisji gazów cieplarnianych co najmniej na lata 2030 i 2050;
• roli zarządu i rady nadzorczej w odniesieniu do kwestii zrównoważonego rozwoju oraz ich wiedzy eksperckiej i umiejętności związanych z wypełnianiem tej roli lub dostęp takich organów do takiej wiedzy eksperckiej i umiejętności, a także informacji o istnieniu systemów zachęt dotyczących kwestii zrównoważonego rozwoju oferowanych członkom tych organów;
• procesu należytej staranności wdrożonego przez jednostkę w odniesieniu do kwestii zrównoważonego rozwoju, najważniejszych niekorzystnych skutków związanych z własnymi działaniami jednostki i jej łańcuchem wartości oraz wszelkich działań podjętych przez jednostkę w celu zapobiegania negatywnym skutkom, łagodzenia ich, zaradzania im lub usunięcia ich oraz wyniku tych działań;
• najważniejszych ryzyk dla jednostki w odniesieniu do kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem.

 

Podmioty zobowiązane i termin realizacji sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju

Nowy obowiązek raportowy dotyczył będzie w pierwszej kolejności tj. już na etapie sporządzania sprawozdania za 2024 r. największych podmiotów i jednostek dominujących największych grup, które obecnie przedstawiają tzw. oświadczenie na temat informacji niefinansowych na podstawie dotychczasowych przepisów.

Kolejną grupą zobowiązaną do sporządzenia sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju w ramach sprawozdania za 2025 r. będą jednostki duże kwalifikowane do tej kategorii zgodnie z nową definicją zawartą w ustawie.

Następnie od sprawozdania za 2026 r. element sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju uwzględniać będą musieli emitenci z rynku regulowanego będącego jednostkami małymi i średnimi. Z tej perspektywy pozytywnie należy ocenić propozycję zawartą w projekcie aby podnieść progi finansowe m.in. dla jednostek mikro i małych, co warunkuje oprócz konieczności sporządzania sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju m.in.  możliwość korzystania z uproszczeń w ramach sprawozdawczości finansowej, obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych czy badania sprawozdania finansowych.

 

Proponowane nowe progi finansowe

 

Standardy Sprawozdawczości

Co istotne, wskazane powyżej informacje z zakresu zrównoważonego rozwoju powinny zostać przedstawione w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej, zgodnie z Europejskimi Standardami Sprawozdawczości Zrównoważonego Rozwoju (ESRS) lub odpowiednio uproszczonymi standardami dla jednostek małych i średnich. Poszczególne elementy sprawozdania powinny zostać opatrzona stosownymi wskaźnikami. Standardy pełne (dla jednostek dużych) zostały już opublikowane przez Unię Europejską i ze względu na poziom skomplikowania oraz objętość wymogów szczególnie rekomendujemy odpowiednio wcześniejsze zapoznanie się z nimi oraz rozpoczęcie wdrożenia procesów umożliwiających zarówno opracowanie i wdrożenie celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, jak i procesów pozwalających na gromadzenie i analizę danych, których zawarcia w sprawozdaniu wymaga nowa ustawa.

 

Konsekwencje niewywiązania się z nowych obowiązków

Obowiązek zamieszczenia sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju w ramach sprawozdania z działalności w praktyce oznacza zrównanie sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju ze sprawozdawczością finansową. Zatem brak sporządzenia takiego raportu będzie równoznaczny z brakiem / nieprawidłowym sporządzeniem sprawozdania z działalności i będzie pociągało za sobą analogiczne konsekwencje, w tym odpowiedzialność karną.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że nowa ustawa oraz CSRD wyraźnie wskazują na obowiązek członków organów zarządczych oraz nadzoru do posiadania wiedzy eksperckiej w zakresie zrównoważonego rozwoju lub posiadania dostępu do tej wiedzy w inny sposób, zachęcamy do śledzenia naszych kanałów informacyjnych oraz kontaktu z naszymi specjalistami, którzy pomogą w zidentyfikowaniu konsekwencji nowej regulacji dla Państwa przedsiębiorstwa.