Kategoria: Bez kategorii

Tegoroczna nowelizacja CIT obejmuje przede wszystkim modyfikacje w przepisach wprowadzonych w ramach Polskiego Ładu.

Ustawodawca jak co roku przygotował dla podatników pakiet zmian w przepisach podatkowych. Tym razem mamy jednak do czynienia ze szczególną sytuacją, ponieważ nowelizacja nie przewiduje wielu nowych obowiązków dla podatników. Ustawa skupia się natomiast przede wszystkim na modyfikacji oraz naprawianiu rozwiązań wprowadzonych w ramach Polskiego Ładu, które nie były do końca dopracowane na etapie ich wprowadzania w zeszłym roku. Nowelizacja przewiduje zmiany w kilku ustawach podatkowych, natomiast w dalszej części artykułu przedstawiamy wybrane zmiany w CIT, które w naszej ocenie mogą mieć znaczenie z perspektywy zakładów ubezpieczeń.

 

UCHYLENIE UKRYTEJ DYWIDENDY

Przepisy dotyczące ukrytej dywidendy były jednym z rozwiązań wprowadzonych w ramach Polskiego Ładu, które budziło najwięcej kontrowersji. Miały one na celu przeciwdziałanie sytuacjom, w których dystrybucja zysku do wspólników dokonywana jest w sposób inny niż poprzez wypłatę dywidendy, przez co podmiot wypłacający jest uprawniony do pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość dokonanych wypłat.

Założeniem ukrytej dywidendy było wyłączenie z kosztów podatkowych określonych kategorii płatności realizowanych na rzecz podmiotów powiązanych. Po przeprowadzeniu analiz oraz konsultacji z podatnikami, Ministerstwo doszło do konkluzji, że przepisy w zaproponowanej formie budzą zbyt wiele wątpliwości interpretacyjnych, a ich praktyczne stosowanie jest istotnie utrudnione. Ukryta dywidenda utrudniałaby funkcjonowanie grup kapitałowych, w których występuje wiele różnego rodzaju transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Kontrowersje budziła również relacja ukrytej dywidendy w stosunku do regulacji w zakresie cen transferowych.

W związku z występującymi wątpliwościami, przepisy o ukrytej dywidendzie zostały uchylone. Warto również zwrócić uwagę, że w 2022 r. ukryta dywidenda była zawieszona, przepisy nie miały więc zastosowania w praktyce. Wyeliminowanie z ustawy o CIT ukrytej dywidendy jest bez wątpienia rozwiązaniem korzystnym dla podatników. Nie będą oni zobowiązani do dokonywania szczegółowych analiz wydatków grupowych z perspektywy stosowania tego wyłączenia.

 

PODATEK OD PRZERZUCONYCH DOCHODÓW

Uchwalona ustawa nowelizująca przewiduje modyfikacje w kolejnym rozwiązaniu wprowadzonym przez Polski Ład, również wymierzonym w transakcje z podmiotami powiązanymi, tj. w podatku od przerzuconych dochodów. Jest to specyficzny rodzaj podatku, w przypadku którego podstawą opodatkowania są koszty ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych. Zgodnie z treścią nowelizacji, nowe zasady w podatku od przerzuconych dochodów będą obowiązywały od 2023. Co istotne, przepisy w tym zakresie obowiązują już w 2022 r. i również w tym roku podatnicy będą zobowiązani do kalkulowania podatku, ale według dotychczasowych przepisów.

Poniżej przedstawiamy założenia, jak według nowelizacji podatek ma wyglądać po zmianach. Przez przerzucone dochody rozumie się określony katalog kosztów ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych, m.in.: koszty usług doradczych, zarządzania, koszty ubezpieczeń (potencjalnie też reasekuracji) czy opłaty licencyjne.

 

Uwzględniając nowelizację, aby można było mówić o przerzuconych dochodach, łącznie spełnione muszą być poniższe przesłanki:

• dochód (przychód) z tytułu otrzymywanej przez podmiot powiązany należności podlega efektywnemu opodatkowaniu według stawki niższej niż 14,25% – w tym zakresie uwzględnia się przysługujące podmiotowi powiązanemu ulgi (odliczenia od podstawy opodatkowania albo od podatku) lub zwroty podatku, związane z przychodem z danego tytułu – co istotne stawkę podatku weryfikujemy w odniesieniu do przychodu z tytułu danej należności, a nie globalnie;
• należności z tytułów wskazanych w przepisie, uzyskiwane przez dany podmiot od innych powiązanych podmiotów z Polski, stanowią co najmniej 50% przychodów;
• podmiot ten przekazuje co najmniej 10% należności otrzymywanych od podmiotów z Polski (np. w formie zapłaty za usługi/dywidendy);
• suma wydatków objętych przepisem, poniesionych przez podatnika i zaliczonych do kosztów podatkowych w roku podatkowym na rzecz podmiotów powiązanych, stanowi co najmniej 3% sumy kosztów podatkowych w danym roku.

Niezależnie od spełnienia powyższych przesłanek, z przerzuconymi dochodami będziemy mieli do czynienia m.in. w przypadku trans-akcji realizowanych z podmiotami z rajów podatkowych (po spełnieniu określonych warunków). Jednocześnie nadal będzie możliwość wyłączenia stosowania przepisów o przerzuconych dochodach, w przypadku wydatków poniesionych na rzecz podmiotu powiązanego podlegającego opodatkowaniu od całości swoich dochodów w UE lub EOG i prowadzącego w tym państwie istotną rzeczywistą działalność gospodarczą.

Ustalona w powyższy sposób wartość przerzuconych dochodów będzie stanowiła podstawę opodatkowania według stawki 19%. Podatek od przerzuconych dochodów generuje liczne obowiązki dla polskich podatników, w szczególności dla tych realizujących dużą ilość transakcji z podmiotami zagranicznymi. Żeby prawidłowo ustalić podstawę opodatkowania, podatnicy będą musieli uzyskać od podmiotów powiązanych dużą ilość szczegółowych informacji w zakresie ich sytuacji podatkowej oraz prowadzonej działalności. Może to być istotnie utrudnione, podmioty zagraniczne nie muszą być chętne do współpracy i udostępniania szczegółowych danych finansowych.

 

ZMIANY W OŚWIADCZENIACH WHT

W przypadku wypłat opodatkowanych podatkiem u źródła przekraczających wartość 2 mln zł oraz podlegających pod stosowanie mechanizmu pay&refund, jednym ze sposobów uprawniających płatnika do niepobrania podatku według stawki krajowej (19%), jest złożenie przez zarząd oświadczenia. W treści oświadczenia zarząd potwierdza, że posiada wszystkie dokumenty i informacje niezbędne do zastosowania zwolnienia/preferencyjnej stawki podatku.

 

Przepisy ustawy o CIT przewidują dwa rodzaje oświadczeń WHT:

• oświadczenie pierwotne – składane przy pierwszej płatności przekraczającej 2 mln zł w roku, w terminie do 7 dnia następnego miesiąca (termin na zapłatę podatku);
• oświadczenie następcze – składane w sytuacji, gdy po złożeniu oświadczenia pierwotnego płatnik dokonuje na rzecz tego samego podatnika kolejnych wypłat podlegających pod mechanizm pay&refund, w terminie 7 dnia następującego po miesiącu, w którym upłynął okres dwóch miesięcy od złożenia oświadczenia pierwotnego.

 

Praktyczny skutek aktualnej treści przepisów jest taki, że zwolnienie/preferencyjna stawka na podstawie oświadczenia może być stosowane wyłącznie do upływu terminu na złożenie oświadczenia następczego. Problem pojawia się więc w sytuacji, w której płatnik dokonuje większej ilości wypłat w trakcie roku – w praktyce nie ma możliwości każdorazowego zastosowania zwolnienia. Minister Finansów w trakcie roku rozwiązał ten problem i przedłużył do końca 2022 r. termin ważności oświadczeń pierwotnych złożonych w tym roku.

Nowelizacja idzie dalej, przedłużając terminy na składanie oświadczeń. Od nowego roku oświadczenie pierwotne będzie składane jednokrotnie w terminie do ostatniego dnia drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do przekroczenia 2 mln zł. Oświadczenie następcze będzie natomiast składane do 31 stycznia następnego roku. Zgodnie z przepisami przejściowymi, przepisy w nowym brzmieniu będą miały zastosowanie do oświadczeń składanych od początku 2022 r. Po złożeniu oświadczenia, nawet w przypadku realizowania większej ilości wypłat na rzecz tego samego podatnika, płatnik będzie mógł stosować zwolnienie/preferencyjną stawkę do końca roku, a łączna suma należności będzie wykazywana w oświadczeniu następczym składanym w kolejnym roku.

 

PODATEK MINIMALNY

Ustawodawca przewidział również szereg zmian w zakresie tzw. podatku minimalnego. Na wstępie trzeba podkreślić, że wyłączone z tej daniny nadal będą instytucje finansowe, w tym m.in. zakłady ubezpieczeń. W grupach ubezpieczeniowych podatek może potencjalnie dotyczyć spółek, które nie zostaną objęte wyłączeniem (np. spółki serwisowe).

Przepisy mają na celu przede wszystkim uproszczenie stosowania przepisów oraz złagodzenie warunków podlegania opodatkowaniu. W tym zakresie należy wskazać w szczególności podwyższenie wskaźnika rentowności z 1% do 2%, wyłączenie określonych rodzajów kosztów i przychodów z podstawy kalkulowania podatku, zmiany w zakresie ustalania podstawy opodatkowania czy rozszerzenie zakresu wyłączeń.

W 2022 r. opodatkowanie podatkiem minimalnym jest zawieszone. Również w przyszłym roku podatnicy nie będą mieli obowiązku kalkulowania podatku. Nowelizacja przewiduje w tym zakresie zwolnienie z opodatkowania do 31 grudnia 2023 r. Efektywnie opodatkowanie podatkiem minimalnym będzie więc obowiązywało od 2024 r.

 

LIKWIDACJA CIT/WZ

Podatnicy korzystający z ulgi na złe długi w CIT byli dotychczas zobowiązani do uzupełniania dedykowanego załącznika do deklaracji CIT-8, tj. załącznika CIT-WZ. W ramach ulgi na złe długi, po spełnieniu określonych warunków, podatnicy są uprawnieni do zmniejszenia podstawy opodatkowania o wartość wierzytelności, które nie zostały na ich rzecz uregulowane. Jednocześnie, podatnicy powiększają podstawę opodatkowania o zobowiązania, których nie uregulowali.

Nowelizacja przewiduje likwidację obowiązku składania załącznika CIT-WZ w przypadku stosowania ulgi. Zmiana w tym zakresie w istotny sposób ograniczy obowiązki administracyjne po stronie podatników korzystających z ulgi, zmianę w tym zakresie należy więc ocenić pozytywnie.

 

ZMIANY W CIT OD 2023

Nowelizacja przepisów podatkowych w tym roku przynosi liczne zmiany w dotychczas obowiązujących przepisach. Szczególnie ważne dla podatników funkcjonujących w ramach grup kapi-tałowych jest uchylenie przepisów dotyczących ukrytej dywi-dendy oraz zmiany w podatku od przerzuconych dochodów. W odniesieniu do podmiotów realizujących transakcje podlega-jące pod mechanizm pay&refund, istotna jest modyfikacja prze-pisów w zakresie oświadczeń WHT. Również zmiany w podatku minimalnym są dla podatników korzystne, jednak bezpośrednio nie będą dotyczyły zakładów ubezpieczeń. Likwidacja CIT/WZ zmniejszy natomiast ilość obowiązków administracyjnych w przy-padku korzystania z ulgi.

Ustawa została już podpisana przez Prezydenta oraz opublikowana. Planowo wejdzie więc w życie od nowego roku.

Jak podaje portal Prawo.pl, firmy, które w 2021 roku przeszły na tzw. estoński CIT, znalazły się w dużo gorszej sytuacji niż podmioty, które zmieniły sposób rozliczenia podatku później. Wszystko przez Polski Ład i brak odpowiednich przepisów przejściowych. Skutek jest taki, że – wbrew zasadzie sprawiedliwości podatkowej – muszą one płacić dodatkową daninę. Tym, którzy nie chcą płacić niesprawiedliwego podatku, urzędy grożą egzekucją.

Istnienie problemu potwierdza także Mariusz Miśkiewicz, Senior Consultant w zespole ALTO.

Zwraca uwagę, że spółki, które implementowały estoński CIT w 2021 roku, albo zapłaciły podatek powiększony o korektę wstępną, albo są w trakcie jego spłacania. Jednocześnie nie ma obecnie żadnych narzędzi, które pozwalałyby na wnioskowanie o stwierdzenie nadpłaty przez spółki estońskie, które zapłaciły podatek wynikający z korekty wstępnej. Brak jest również przepisów, które pozwalałby nie spłacać pozostałych do spłaty rat podatku.

Z kolei firmy, które na własną rękę próbują nie płacić tego podatku, sporo ryzykują. Urzędnicy bowiem grożą im od razu wszczęciem egzekucji zaległych danin.

Zdaniem naszego eksperta, choć dana sytuacja oceniana w kategoriach moralnych jest nie do przyjęcia, to jednak przechodząc na grunt moralności podatkowej sprawa nie jest taka prosta.

Ustawodawca ma bowiem znaczną swobodę w kształtowaniu poszczególnych konstrukcji prawnopodatkowych, w tym w określaniu podatkowych stanów faktycznych. Oznacza to, że brak jest zakazu dokonywania zmian w istniejących już reżimach opodatkowania. Tym samym, w praktyce może okazać się być bardzo ciężko dochodzić sprawiedliwości przez podatników wskazując na zasadę sprawiedliwości podatkowej – komentuje Mariusz Miśkiewicz.

 

Pełna treść publikacji dostępna jest w serwisie prawo.pl.

Jak podaje Puls Biznesu, Innova sprzedała biznes za ponad 300 mln EUR. Po czterech latach fundusz znalazł branżowego inwestora dla Inelo, technologicznej spółki z branży transportowej. Eurowag wykorzysta ją w międzynarodowej ekspansji.

Popyt na techbiznesy nie ustaje – transakcję komentuje nasz ekspert Rafał Kozłowski (Counsel, Radca prawny).

„W obecnych warunkach trzeba się napracować, by znaleźć zdecydowanego kupującego, który zaoferuje oczekiwaną kwotę. Dotyczy to także spółek technologicznych, jednak one bardzo często odpowiadają na wyzwania rynku i klientów, wpisując się w nurt nieuchronnej cyfryzacji. Pandemia koronawirusa jedynie przyspieszyła ten proces.

Akwizycja spółki technologicznej może być więc dziś strzałem w dziesiątkę dla szukających rozwiązań w celu optymalizacji procesów i modyfikacji tradycyjnych modeli biznesowych. Dlatego najsilniejsi gracze znajdują pieniądze na takie inwestycje. Z liczby fuzji i przejęć w tym obszarze wynika, że takie aktywa stają się towarem pierwszej potrzeby.”

 

Pełna treść artykułu „Innova sprzedała biznes za ponad 300 mln EUR” dostępna jest dla zalogowanych użytkowników w serwisie pb.pl oraz w drukowanej wersji gazety.

Zmiany zasad opodatkowania jednoosobowych działalności gospodarczych wprowadzone w ramach Polskiego Ładu skłoniły pośredników ubezpieczeniowych do zweryfikowania stosowanej metody podatkowego rozliczania przychodów uzyskiwanych w ramach działalności. 

 

W nowej rzeczywistości, na atrakcyjności zyskało opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W poprzednich latach ten wariant nie był jednak popularny, co wiązało się również z brakiem jakiejkolwiek praktyki organów podatkowych w tym zakresie. Skutkowało to również wątpliwościami związanymi z wyborem właściwej stawki opodatkowania. 

Niektórzy agenci, którzy zdecydowali się na wybór opodatkowania ryczałtem, wystąpili do Dyrektora KIS z prośbą o potwierdzenie jaka stawka podatku będzie właściwa w ich indywidualnej sytuacji. Rozstrzygnięcia organów mogą być wskazówką, jaka stawka ryczałtu powinna zostać w konkretnym przypadku zastosowana. 

 

Zasady opodatkowania ryczałtem 

Przy opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podstawą opodatkowania jest przychód. W odróżnieniu od innych form opodatkowania (skala, podatek liniowy), w przypadku ryczałtu nie ma możliwości odliczania kosztów podatkowych, jest to więc metoda odpowiednia dla osób, które w ramach działalności nie ponoszą wysokich wydatków. Przepisy przewidują różne stawki ryczałtu dla określonych rodzajów działalności. 

Szczególnie ważną kwestią przy opodatkowaniu ryczałtem jest również składka zdrowotna, która jest określona w trzech zryczałtowanym kwotach, a zastosowanie właściwej jest uzależnione od osiągnięcia określonego progu przychodów. Dodatkowo od lipca agenci opodatkowani ryczałtowo mogą pomniejszyć przychód o 50% wartości zapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne. 

Co istotne, nie jest wykluczone stosowanie kilku różnych stawek podatku, jeżeli czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności kwalifikują się do różnych kategorii wskazanych w ustawie o ryczałcie. 

Poniżej przedstawiamy rozstrzygnięcia Dyrektora KIS dotyczące tego jakie stawki ryczałtu PIT mogą mieć zastosowanie w różnych przypadkach prowadzenia działalności przez pośredników ubezpieczeniowych. 

 

Agent zatrudniający współpracowników 

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpił agent świadczący usługi pośrednictwa zarówno w ramach standardowych umów agencyjnych zawieranych z zakładami ubezpieczeń jak i w ramach konsorcjów zawieranych z innymi agentami (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.292.2022.2.AA). 

Co istotne, w ramach działalności agent ten zleca również część prac osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, m. in. w zakresie analiz dynamiki rynku ubezpieczeniowego, analiz porównawczych ofert różnych towarzystw ubezpieczeniowych oraz analiz działań konkurencji. 

Z uwagi na fakt, że agent część prac będących istotą zawodu agenta ubezpieczeniowego zleca osobom trzecim, nie mamy do czynienia z wykonywaniem wolnego zawodu, rozumianego zgodnie z ustawą o ryczałcie jako wykonywanie działalności osobiście, bez zatrudniania pracowników. W konsekwencji nie znajdzie zastosowanie stawka 17%, przewidziana dla wolnych zawodów. Przychody agenta w sytuacji, w której zatrudnia on osoby które wykonują czynności związane z istotą działalności pośrednika w rozumieniu ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, mogą być natomiast opodatkowane według stawki 15%. 

Analogicznie do stosowania przez agenta ubezpieczeniowego stawki 15% Dyrektor KIS wypowiedział się w innym rozstrzygnięciu (sygn. 0115-KDIT1.4011.189.2022.2.MN). 

 

Agent i OFWCA 

Jedna ze spraw analizowanych przez Dyrektora KIS (sygn. 0114-KDIP2-2.4011.121.2022.3.SP) dotyczyła agentki, która w ramach prowadzonej działalności występowała w dwóch rolach: 

1. agenta ubezpieczeniowego – w ramach umowy agencyjnej zawartej z towarzystwem ubezpieczeń, 

1. OFWCA – w ramach umowy zawartej z multiagencją ubezpieczeniową. 

We wniosku o wydanie interpretacji agentka wskazała, że nie zatrudnia w ramach prowadzonej działalności żadnych pracowników/zleceniobiorców, a prowadzona przez nią ewidencja umożliwia zidentyfikowanie przychodów osiąganych z poszczególnych tytułów. 

W tym przypadku Dyrektor KIS potwierdził, że czynności wykonywane w ramach umowy agencyjnej zawartej z towarzystwem ubezpieczeń będą stanowiły działalność wykonywaną w ramach wolnego zawodu (tutaj: agent ubezpieczeniowy) i przychody z tego tytułu mogą podlegać opodatkowaniu ryczałtem według stawki 17%. 

Natomiast w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych z umowy zawartej w multiagencją, za czynności wykonywane jako OFWCA, właściwa będzie stawka ryczałtu 15%. Nie jest to bowiem działalność wykonywana w ramach wolnego zawodu. 

 

Ryczałt dla pośredników – podsumowanie 

W wydawanych rozstrzygnięciach Dyrektor KIS potwierdza stanowiska w zakresie stosowania stawek ryczałtu przez agentów: 

• 17% – w przypadku agenta ubezpieczeniowego który nie zatrudnia osób wykonujących czynności agencyjne, 
• 15% – w przypadku agenta zatrudniającego osoby wykonujące czynności związane z istotą działalności agenta oraz w przypadku wykonywania działalności gospodarczej jako OFWCA. 

W przypadku prowadzenia działalności wykonywanych w szczególnej konfiguracji (np. prowadzenie dodatkowych rodzajów działalności), warto uzyskać interpretację indywidualną mającą na celu zabezpieczenie swojej sytuacji podatkowej. 

Jak wskazuje Parkiet, ustawa o finansowaniu społecznościowym powoduje, że platformy crowdinwestycyjne zyskają dużo dodatkowych uprawnień. Czy po otrzymaniu licencji ten rynek może okazać się kuszący dla funduszy inwestycyjnych?

Praktyczną możliwość zastosowania platform, w tym w zakresie crowdlendingu, komentuje Joanna Róg-Dyrda, Counsel i Radca prawny w zespole ALTO.

Trudno jednoznacznie określić, jak będzie wyglądał rynek crowdfundingu i czy fundusze będą nim zainteresowane. Zgodnie z danymi z raportu Związku Przedsiębiorstw Finansowych, w 2021 r. mieliśmy 16 platform. Jednocześnie istotnie różnią się one zarówno zdolnością do pozyskania inwestorów, jak i wielkością. Mamy platformy zorganizowane w sposób profesjonalny, które jeszcze przed wprowadzeniem regulacji rozporządzenia i ustawą spełniały wysokie standardy. Są też takie, które po prostu tych standardów nie spełniają. Natomiast co do rozwoju usług, to wszystko będzie zależne od kondycji rynku. Obecnie praktycznie nie ma debiutów giełdowych, trudno zebrać jakiekolwiek poważniejsze kwoty w drodze oferty publicznej kierowanej do szerokiego grona. Tu widzę raczej szanse dla rozwoju crowdlendingu – komentuje Joanna Róg-Dyrda.

 

Pełna treść artykułu dostępna jest na parkiet.com.