Wynagrodzenia za czas nieobecności a ulga B+R

Czy w świetle ostatnich pozytywnych wyroków sądów administracyjnych, skarbówka w końcu zmieni swoje niekorzystne dla podatników stanowisko w sprawie wynagrodzeń za czas nieobecności? 

Od momentu wprowadzenia ulgi B+R najwięcej kontrowersji budziło to, które wydatki mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych, czego potwierdzeniem są liczne interpretacje indywidualne wydawane regularnie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (Dyrektora KIS). 

Najwięcej zapytań i wątpliwości podatników dotyczy kosztów osobowych. Stanowią one jeden z najczęściej ponoszonych kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B + R. 

Dyrektor KIS od dłuższego czasu konsekwentnie stoi na stanowisku, że ponoszone przez podatnika koszty wynagrodzeń pracowniczych za czas uzasadnionej nieobecności pracownika w pracy (np. wynagrodzenie chorobowe, wynagrodzenie za urlop) nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych. Takie stanowisko Dyrektora KIS jest prezentowane pomimo dość jednolitej linii orzeczniczej sądów administracyjnych w tym zakresie. W ostatnim czasie pojawił się szereg wyroków sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, które podważają prawidłowość interpretacji Dyrektora KIS. 

Czy Dyrektor KIS w końcu zmieni swoje stanowisko? Trudno to przewidzieć. Jednak ostatnie orzeczenia sądów administracyjnych wskazują, że w najbliższym czasie spory będą dotyczyły nie tego, czy dany koszt osobowy (w tym koszt wynagrodzenia za czas nieobecności pracownika) może stanowić koszt kwalifikowany, lecz sposobu liczenia proporcji w jakiej koszty osobowe (w tym koszty wynagrodzenia za czas nieobecności pracownika), należy zaliczać do kosztów kwalifikowanych. 

Czy rozliczając ulgę B+R również zastanawiałeś jak prawidłowo rozliczyć koszty osobowe jako koszty kwalifikowane? Jeżeli masz z tym problem to zapraszamy do kontaktu! W ALTO zaprezentujemy Ci możliwe rozwiązania w tym zakresie.