Czy bycie menedżerem lub specjalistą teraz opłaca się bardziej

To, ile członek kadry zarządzającej otrzyma na rękę, w dalszym ciągu zależy od formy zatrudnienia. Z kolei wysoko wykwalifikowany ekspert zarobi tyle, na ile pozwoli mu wybrana forma opodatkowania.

Z punktu widzenia przepisów podatkowych status menedżera zatrudnionego na podstawie tzw. kontraktu menedżerskiego lub uchwały jest tożsamy ze statusem szeregowego pracownika. Przychód menedżera, tak jak przychód pracownika, pomniejszany jest o koszty uzyskania przychodów ustalone w sposób ryczałtowy, a jego dochód obliczany jest według skali podatkowej. W tej kwestii nowelizacja Polskiego Ładu faktycznie nic nie zmienia. Choć, jeśli się uprzeć, to można powiedzieć, że realizuje ona postulat sprawiedliwości podatkowej poprzez likwidację ulgi dla klasy średniej. Dzięki czemu zrównuje pod względem podatkowym dochody z umowy o pracę z dochodami menedżerów uzyskiwanych z tytułu powołania oraz kontraktów menedżerskich. Inną sprawą jest, który menedżer zatrudniony na umowie o pracę miał możliwość skorzystania z tej ulgi oraz który z nich hipotetycznie mógłby z niej skorzystać, jeżeli byłaby ona dostępna dla wszystkich menedżerów.

Przed i po zmianach

W praktyce menedżer wykonuje swoje zadania na podstawie uchwały o powołaniu (jako członek zarządu), umowy o pracę albo kontraktu menedżerskiego. Z podatkowego punktu widzenia te formy zatrudnienia po nowelizacji są sobie równe. Uzyskane przychody – bez względu na tytuł ich otrzymania – będą pomniejszone o ryczałtowo określone koszty. Przepisy ustawy o PIT nie dają bowiem możliwości odliczenia ich w wysokości wydatków faktycznie poniesionych tak jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Dodatkowo, jeżeli dany tytuł stanowi podstawę do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, to wydatki na nie pomniejszają uzyskany dochód, który – tak jak dotychczas – jest opodatkowany według skali podatkowej. Ale nie jak przed zmianą stawką 17 proc. w pierwszym przedziale podatkowym, tylko stawką 12 proc. W ramach nowelizacji nie powrócono do możliwości odliczenia od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne, której koszt kompensowany jest niższą stawką podatkową (12 proc.) oraz wyższą – w stosunku do obowiązującego do końca 2021 roku – kwotą pierwszego progu podatkowego (120 tys. zł).

Różnicy pomiędzy wskazanymi formami zatrudnienia nie sposób także zauważyć z punktu widzenia przepisów dotyczących ubezpieczenia zdrowotnego. Każdy z tytułów do pełnienia funkcji menedżera stanowi jednocześnie tytuł do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym, a stawka ubezpieczenia wynosi 9 proc. przychodu. Tym samym, żaden z tytułów do pełnienia czynności zarządzania nie daje możliwości do opłacania ubezpieczenia dobrowolnie, którego wysokość – z uwagi na sposób obliczenia – byłaby z pewnością niższa, a przez to bardziej atrakcyjna dla menedżera.

Najwięcej do zaoferowania – z punktu widzenia korzyści menedżera – mają przepisy odnoszące się do ubezpieczeń społecznych. Tutaj najbardziej atrakcyjną formą zatrudnienia jest powołanie, a to z tego powodu, że nie stanowi ono – jak na razie – tytułu do ubezpieczenia. Tym samym, wynagrodzenie menedżera wynagradzanego na podstawie tzw. uchwały nie jest pomniejszane o składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe. A jak to wszystko wygląda na liczbach?

Kto ma lepiej

Wysoko wykwalifikowany specjalista – w odróżnieniu od menedżera – może świadczyć usługi także w ramach działalności gospodarczej i korzystać z opodatkowania 19-proc. podatkiem liniowym lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Daje to – ale tylko pozornie – dużą swobodę we wpływaniu na finalny wynik działalności, tj. na dochód netto. Problem polega tu na tym, że podatnik musi dokonać wyboru na przyszłość opierając się na swoich prognozach co do wysokości przyszłych przychodów oraz kosztów. A to – jak pokazuje obecna rzeczywistość – jest obarczone dużym ryzykiem błędu, czego ustawodawca nie chce zauważyć. Każdy niespodziewany przychód uzyskany w ciągu roku lub poniesiony koszt może skutkować tym, że wybrana forma rozliczenia finalnie będzie niekorzystna dla podatnika, co przejawi się zapłatą większego podatku oraz wyższej składki zdrowotnej.

Jak widać na przykładzie, wraz ze wzrostem wydatków na prowadzenie działalności gospodarczej maleje atrakcyjność ryczałtu, z uwagi na jego konstrukcję, tj. brak możliwości uwzględnienia kosztów w wyniku podatkowym.

Odwrotna zależność zachodzi natomiast pomiędzy wzrostem przychodów a wybraną formą opodatkowania. Tu, zakładając, że koszty uzyskania są stałe, im wyższy przychód, tym bardziej opłacalną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z uwagi na sposób obliczania składki zdrowotnej.

Odliczenie składki zdrowotnej…

W ramach zmian wprowadzonych nowelizacją Polskiego Ładu umożliwiono podatnikom rozliczającym się według stawki liniowej odliczenie od dochodu składki na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie nieprzekraczającej 8700 zł rocznie. Z kolei, podatnikom rozliczającym się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych umożliwiono pomniejszenie dochodu o 50 proc. składek na ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych w roku podatkowym. Prawa do odliczenia nie przyznano jednak podatnikom opodatkowanych według skali podatkowej. Tej grupie musi wystarczyć prawo do stosowanie 12-proc. stawki podatku.

…i zmiana formy opodatkowania

Jednocześnie, w ramach nowelizacji ustawodawca dał możliwość podatnikom, którzy obecnie opodatkowani są liniowo bądź ryczałtem, zmiany formy opodatkowania na skalę podatkową. Podatnicy rozliczający się według skali podatkowej nie mają możliwości dokonania takiej zmiany. To rozwiązanie jest atrakcyjne w szczególności dla tych podatników, którzy wybrali ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i ponieśli bądź prognozują, że poniosą wysokie wydatki związane z prowadzona działalnością. Rozwiązanie to może być ciekawe również dla przedsiębiorców – samotnych rodziców, którzy chcieliby skorzystać z przywróconej obecnie możliwości wspólnego rozliczenia z dzieckiem. Zmiana formy opodatkowania powinna nastąpić po wcześniejszym dokładnym przeanalizowaniu sytuacji podatnika.

Podstawa prawna:

– ustawa z 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 1265)

Źródło: https://www.rp.pl/podatki/art36704351-czy-bycie-menedzerem-lub-specjalista-teraz-oplaca-sie-bardziej