Bądź zawsze na bieżąco,
otrzymuj Alert ALTO

Zapisz się do newslettera
Ważne teraz

Tomasz Wagner w roli Partnera wzmacnia podatkową linię biznesową w ALTO

Tomasz Wagner w roli Partnera wzmacnia podatkową linię biznesową w ALTO

Premiera Raportu Made in Poland 2024

Premiera Raportu Made in Poland 2024

Szereg wyróżnień w rankingach ITR World Tax oraz ITR World TP 2024/2025

Szereg wyróżnień w rankingach ITR World Tax oraz ITR World TP 2024/2025

ESG w ALTO – Ewa Solarz pokieruje nową linią biznesową

ESG w ALTO – Ewa Solarz pokieruje nową linią biznesową

[ALERT ALTO] NSA podjął uchwałę (III FPS 1/21) w sprawie możliwości uznania silosów za budynki

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że obiekt budowlany będący budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego może być dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości („PoN”) uznany za budynek, jeżeli spełnia kryteria bycia budynkiem wymienione w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych („UPOL”), a jego wyróżniającą cechą jest powierzchnia użytkowa, o której mowa w tej ustawie.


W ocenie NSA przesłanką odróżniającą budowlę od budynku, poza cechami wynikającymi z definicji legalnej budynku zawartej w UPOL, jest możliwość dokonania pomiarów powierzchni użytkowej takiego obiektu. Weryfikacja obiektu jako budynku powinna zatem przebiegać dwustopniowo.

Po pierwsze, podatnicy powinni ustalić cztery podstawowe cechy budynku:

o   trwały związek  gruntem,

o   posiadanie fundamentów,

o   posiadanie dachu,

o   wydzielenie z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych.

Następnie należy ustalić jego powierzchnię użytkową. W przypadku budynków to właśnie ten parametr stanowi podstawę opodatkowania.

Warto zaznaczyć, że sposób ustalania podstawy opodatkowania w PoN powoduje, że zakwalifikowanie danego obiektu jako budynku a nie budowli dla potrzeb kalkulacji tego podatku zwykle jest korzystniejsze dla podatników. W odróżnieniu od budynków, podstawą opodatkowania PoN budowli jest ich wartość podatkowa stanowiąca podstawę ustalenia amortyzacji (w uproszczeniu – wartość początkowa). Ponieważ wartość ta nie uwzględnia dokonanych odpisów amortyzacyjnych, zobowiązanie z tyt. PoN w przypadku budowli o wysokiej wartości początkowej może być istotne nawet w przypadku zużytych / zdekapitalizowanych obiektów.


Omawiana uchwała ma istotne znaczenie dla prawidłowej kwalifikacji takich obiektów jak np. silosy. Prawo budowlane definiuje wszakże jako budowle zbiorniki, w tym silosy, ale na gruncie ustawy podatkowej istnieje wątpliwość, czy silosy posiadające cechy charakterystyczne dla budynków (tj. posiadające dach, przegrody budowlane oraz fundamenty i są trwale związane z gruntem) nie powinny być tak właśnie klasyfikowane.

Choć omawiana uchwała nie rozwiewa tych wątpliwości w pełni, to daje pewne wskazówki interpretacyjne, co do kwalifikacji silosów i podobnych obiektów dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania w PoN i może otwierać drogę do odzyskania podatku w wyniku przyjęcia klasyfikacji korzystniejszej dla podatników.

Biorąc pod uwagę powyższe, rekomendujemy przegląd posiadanych nieruchomości i ich klasyfikacji dla potrzeb PoN w świetle tez zawartych w omawianej uchwale NSA.


W razie jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości zapraszamy do kontaktu.

 

[ALERT ALTO]: Slim VAT 2 z podpisem Prezydenta

Do najważniejszych zmian wprowadzanych w ramach pakietu SLIM VAT 2 należą:

  • likwidacja regulacji o szyku rozstawnym w WNT, imporcie usług oraz nabyciu towarów, dla których podatnikiem jest nabywca – umożliwi to wykazanie podatku należnego i naliczonego z tytułu tych transakcji w tym samym okresie, także w razie ujęcia należnego VAT w rozliczeniach po upływie 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy (zmiana dokonana po wyroku TSUE z dnia 18 marca 2021 r. w sprawie C-895/19),
  • zmiany w uldze na złe długi – możliwość skorzystania z ulgi również w przypadku braku rejestracji na VAT dłużnika oraz, gdy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w likwidacji (zmiana dokonana po wyroku TSUE z dnia 15 października 2020 r. w sprawie C-335/19), a także wydłużenie terminu do skorzystania z ulgi z 2 do 3 lat,
  • umożliwienie podatnikowi rozliczającemu import towarów w procedurze uproszczonej dokonanie korekty deklaracji w przypadku, gdy pierwotnie VAT nie został rozliczony w prawidłowej wysokości  w terminie do 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy,
  • ułatwienia w realizacji prawa do odliczenia VAT – rozszerzenie liczby okresów rozliczeniowych, w których podatnik może dokonać odliczenia podatku przez korektę deklaracji (prawo skorygowanie deklaracji za okres, w którym powstało prawo do odliczenia podatku lub w jednym z trzech kolejnych okresów miesięcznych albo dwóch okresów kwartalnych),
  • doprecyzowanie regulacji o transakcjach łańcuchowych – jednoznaczne określenie „dostawy ruchomej” w eksporcie i WDT, gdy transport lub wysyłka towarów są organizowane przez pierwszy lub ostatni podmiot w łańcuchu,
  • uregulowanie zasad ujmowania korekt in minus dotyczących WNT, importu usług oraz dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca – uzależnienie okresu ujęcia korekty od momentu powstania przyczyny korekty,
  • możliwość wyboru opodatkowania VAT dostawy nieruchomości w akcie notarialnym  brak konieczności składania odrębnego oświadczenia obu stron transakcji do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla nabywcy przed dokonaniem dostawy,
  • wydłużenie terminu na złożenie informacji o poniesieniu pierwszego wydatku na samochód wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej – do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został poniesiony pierwszy wydatek, nie później jednak niż w terminie złożenia JPK_V7 za dany miesiąc.
  • większa elastyczność w korzystaniu ze środków zgromadzonych na rachunku VAT – możliwość występowania o uwolnienie środków także przez podatników mających zaległości podatkowe, które zostały odroczone lub rozłożone na raty oraz przekazania własnych środków pomiędzy rachunkami VAT w różnych bankach.

 

Uchwalone zmiany w istotny sposób mogą uprościć rozliczenia VAT, dlatego zachęcamy do zapoznania się z nowymi przepisami i analizy, jak mogą one wpłynąć na rozliczenia podatkowe w Państwa działalności. Jednocześnie, z wypowiedzi przedstawicieli Ministerstwa Finansów wynika, że obecnie trwają prace nad pakietem Slim VAT 3. O szczegółach będziemy Państwa informować na bieżąco.

W razie pytań lub wątpliwości związanych ze zmianami, pozostajemy do Państwa dyspozycji. Służymy także pomocą przy implementacji rozwiązań przewidzianych w pakiecie SLIM VAT 2 w Państwa organizacji.

Czy uczestnik PPK sam powinien rozliczyć się z podatku?

Regułą jest, że zgromadzone w PPK oszczędności będzie można wypłacić po ukończeniu 60. roku życia. Ustawa o PPK przewiduje jednak kilka możliwości wcześniejszej wypłaty. Jedną z nich jest uregulowana w art. 98 ustawy możliwość wypłaty przez uczestnika, który nie ukończył 45 lat, do 100 proc. środków zgromadzonych na rachunku, które to środki mają posłużyć na pokrycie wkładu własnego w związku z zaciągnięciem kredytu na budowę lub przebudowę budynku mieszkalnego, mieszkania lub na nabycie nieruchomości gruntowej.

Więcej na stronie DGP.

Podatek od dywidend wypłacanych na rzecz TFI uderzy w inwestorów i podatników

Nowe zasady obowiązywania przepisów w zakresie poboru podatku u źródła (WHT)

30 czerwca 2019 r. miał się zakończyć okres obowiązywania rozporządzeń odraczających stosowanie niektórych znowelizowanych przepisów w zakresie poboru podatku u źródła (dalej także:„WHT”). od 1 lipca 2019 r. polskie banki depozytariusze wypłacające dywidendy m. in. na rzecz polskich funduszy inwestycyjnych obowiązane byłyby do bezwzględnego stosowania nowych zasad poboru WHT, zgodnie z którymi procedura poboru WHT przez płatnika będzie różnić się w odniesieniu do wypłat:

a) poniżej ustawowego progu 2.000.000 zł – do którego zastosowanie znajdą dotychczasowe zasady poboru podatku, z uwzględnieniem podwyższonego standardu należytej staranności; oraz
b) po przekroczeniu progu 2.000.000 zł – do których obligatoryjnie będą stosowane nowe zasady, nakazujące (z pewnymi wyjątkami) pobranie podatku bez zastosowania zwolnień lub preferencji określonych w ustawie o CIT.

28 czerwca 2019 r. MF opublikowało Rozporządzenie odraczające o kolejne 6 miesięcy wejście w życie kluczowej zmiany przepisów dotyczących podatku u źródła (WHT). Zgodnie z Rozporządzeniem, stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy CIT – nakładającego obowiązek poboru podatku u źródła dla płatności przekraczających 2 mln zł z tytułu m.in. dywidend i usług niematerialnych – zostało wyłączone w zakresie wypłat należności dokonywanych do dnia 31 grudnia 2019 r.

Co się zmieni w nowych przepisach o dotyczących podatku u źródła ?

Dotychczas dywidendy wypłacane na rzecz polskich funduszy inwestycyjnych i emerytalnych były zwolnione z podatku dochodowego. Nowelizacja ustawy o CIT zakłada jednak, że 19-procentowy podatek się pojawi „u źródła”, czyli w sytuacji gdy banki depozytariusze aktywów funduszy dostaną dyspozycję wypłaty dywidendy, której łączna wartość na rzecz funduszu przekroczy rocznie 2 mln zł. Banki przekażą kwotę podatku skarbówce, a fundusze otrzymają dywidendę pomniejszoną o 19 proc. podatku.

„Zgodnie z nowymi przepisami, jeśli łączna wartość dywidend wypłaconych przez polskie spółki kapitałowe na rzecz jednego funduszu inwestycyjnego przekroczy 2 mln zł w ciągu roku kalendarzowego, nadwyżka ponad 2 mln zł zostanie obciążona podatkiem 19 proc. Obok czasowego spadku aktywów funduszy, które uzyskają mniej pieniędzy z dywidend, koszty tych zmian poniosą również indywidualni inwestorzy, a w przypadku OFE także emeryci. Otrzymają po prostu mniej pieniędzy w przypadku wycofania się z funduszy. Chcę wierzyć, że nie było świadomego planu dodatkowego, nawet czasowego, opodatkowania środków Polaków zgromadzonych w OFE czy tych, które za chwilę pojawią się w PPK. Jest to raczej efektem nadmiernego pośpiechu przy tworzeniu prawa podatkowego, co niestety odbija się na jakości” – dodaje Kamil Lewandowski.

Podsumowanie. Dywidenda pomniejszona o WHT

Według informacji ALTO, znacząca część polskich banków depozytariuszy przy wypłacie dywidend na rzecz polskich funduszy inwestycyjnych będzie realizować obowiązki płatnika WHT według modelu opartego o bezwzględne stosowanie nowych zasad do wypłat, które łącznie przekroczą w trakcie roku kwotę 2.000.000 zł., tj. zakładającego pobór podatku u źródła w pełnej wysokości niezależnie od prawa podatnika do zastosowania zwolnienia czy preferencyjnej stawki podatku w związku z wypłacaną dywidendą.

„Koncepcja, która stoi za mianami w przepisach jest jasna – ma ona dać administracji skarbowej możliwość kontroli zasadności stosowania określonych preferencji podatkowych jeszcze przed ich efektywnym zastosowaniem. Dopiero po takiej kontroli pieniądze mają być zwracane. Ktoś chyba jednak przeoczył fakt, że zwolnienia podatkowe dla dywidend wypłacanych na rzecz polskich funduszy są bezwarunkowe – a zatem nie ma czego kontrolować. Nie bardzo rozumiem jaki cel miałyby realizować przepisy. Czy chodzi o zarabianie przez fiskusa na trzymaniu pieniędzy inwestorów przez kilka miesięcy? Dodatkowy problem polega na tym, że nie wiadomo jak miałaby wyglądać procedura zwrotu podatku w przypadku funduszy, gdyż również w tym zakresie przepisy są zupełnie niedostosowane do ich specyfiki. To nie wróży nic dobrego dla branży i inwestorów” – zastanawia się Kamil Lewandowski.

Cały komentarz dostępny jest na łamach Pulsu Biznesu w artykule pt. „Podatkowy absurd uderzy w inwestorów” opublikowanym w dniu 1 lipca 2019 roku.