Interpretacja ogólna – podatek u źródła od należności wypłacanych na rzecz nierezydenta

Jaki problem został rozstrzygnięty?

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT), podmioty polskie dokonujące zapłaty należności z tytułów wskazanych – odpowiednio – w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 29 ust. 1 ustawy o PIT na rzecz nierezydentów, są zobowiązane do pobrania podatku u źródła (WHT) od wypłacanej należności (z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania). Przepisy nie regulują jednak wprost sytuacji, gdy tego rodzaju należność jest wypłacana nierezydentowi przez zagraniczny zakład polskiego podmiotu. Przypadki te są w związku z tym przedmiotem częstych sporów pomiędzy przedsiębiorcami dokonującymi wypłaty należności a organami podatkowymi.

Stanowisko Ministra Finansów

W wydanej interpretacji, Minister Finansów uznał, że zakład, który wykonuje rzeczywistą działalność gospodarczą za granicą, dla celów podatku u źródła powinien być uważany za byt odrębny od tworzącego go przedsiębiorstwa macierzystego. Stąd, w sytuacji, gdy zakład taki ponosi ze swojego majątku, na potrzeby prowadzonej działalności, wydatek określony w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT lub art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, wówczas należność wypłacana z tego tytułu nie powinna być postrzegana jako przychód nierezydenta osiągnięty na terytorium Polski, a tym samym polski rezydent ani jego zagraniczny zakład nie mają obowiązku pobrania podatku u źródła od przedmiotowej należności.

Odmienne konsekwencje wystąpią natomiast jeżeli świadczenie nabyte od nierezydenta nie służy celom działalności gospodarczej zakładu(lecz polskiej centrali) i poniesiony z tego tytułu wydatek nie może być przypisany zakładowi. W takim przypadku, po stronie podmiotu zagranicznego (nierezydenta) powstanie przychód w ze źródła na terytorium Polski, a co za tym idzie podmiot dokonujący wypłaty ma obowiązek poboru podatku u źródła z tego tytułu (z uwzględnieniem zapisów odpowiedniej UPO).

Co to oznacza? Jakie korzyści mogą osiągnąć podatnicy?

Przedsiębiorca posiadający zakład za granicą i dokonujący wypłat (z majątku tego zakładu – np. rachunku bankowego używanego przez zagraniczny oddział) np. odsetek, należności licencyjnych, należności z tytułu usług doradczych na rzecz kontrahentów zagranicznych nie musi automatycznie pobierać podatku u źródła, ani pozyskiwać certyfikatów rezydencji tych kontrahentów. Będzie to konieczne tylko wówczas, gdy ww. płatności są wprawdzie dokonywane przez zagraniczny zakład, ale nabywane usługi służyły działalności „centrali” w Polsce.

Warto zabezpieczyć się przed ewentualnym sporem z organem podatkowym w ww. zakresie poprzez skatalogowanie kluczowych typów płatności dokonywanych przez zagraniczny zakład i powiązanie ich z działalnością zakładu / centrali. Rozważyć można również występowanie o zwrot zapłaconego podatku u źródła – przy czym należy pamiętać, że płatnik może wystąpić o zwrot ww. nadpłaconego podatku tylko, jeżeli poniósł jego ciężar ekonomiczny.

Jeżeli są Państwa zainteresowani szczegółami dotyczącymi omawianego zagadnienia, jesteśmy do Państwa dyspozycji.

Źródło: https://www.mf.gov.pl/documents/764034/6831363/Dz.+Urz.+Min.+Fin.+z+dnia+24+kwietnia+2020+r.+-+poz.+50+-