Kategoria: Bez kategorii

Ustępujący członek zarządu powinien zweryfikować czy istnieją zobowiązania spółki, których płatność pozostaje zagrożona. Złożenie oświadczenia o rezygnacji nie zwalnia go z odpowiedzialności za wydarzenia w spółce, które rozpoczęły się w trakcie trwania jego kadencji. Rezygnacja członka zarządu z pełnienia funkcji w spółce w niektórych sytuacjach odbierana jest jako próba zabezpieczenia się albo wręcz uchylenia od odpowiedzialności za możliwe szkody powstałe w spółce. W praktyce jednak często wątpliwości wzbudza od kiedy rzeczywiście członek zarządu zostaje zwolniony z odpowiedzialności w związku z zaprzestaniem pełnienia swojej funkcji: czy od momentu złożenia rezygnacji, jej przyjęcia a może od momentu wykreślenia go z Krajowego Rejestru Sądowego?

Formalna droga złożenia rezygnacji

Zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych (dalej: „KSH”) do złożenia rezygnacji członka zarządu, zarówno w przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jak również spółki akcyjnej stosuje się odpowiednio przepisy o wypowiedzeniu zlecenia przez przyjmującego zlecenie – wynika to z art. 202 § 5 oraz art. 369 § 6 KSH.

W praktyce, członek zarządu, który nie chce już pełnić swojej funkcji, a w przypadku którego zaistniały przesłanki do złożenia rezygnacji, kieruje oświadczenie o rezygnacji do spółki. Oświadczenie to, chociaż od strony formalnej nie musi mieć formy pisemnej, to z przyczyn praktycznych powinno być złożone na piśmie, minimalizując w ten sposób ryzyko wątpliwości dotyczących przykładowo skutecznego doręczenia rezygnacji spółce.

Odpowiednie zaadresowanie rezygnacji jest również niezbędnym elementem z powodów formalnych. Prawidłowe określenie adresata jest bowiem niezbędne do uznania za skuteczne doręczenia rezygnacji do spółki, co potwierdza przykładowo wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 3 sierpnia 2017 r. syg. I ACa 806/16, który stwierdza, że warunkiem skutecznego doręczenia rezygnacji jest złożenie jej właściwemu adresatowi, który ponadto musi być właściwie reprezentowany.

Określenie właściwego adresata zależy od indywidualnej sytuacji w spółce. W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być ono zaadresowane do innego członka zarządu, do pełnomocnika umocowanego przez zgromadzenie wspólników do odbierania oświadczeń woli lub do organu, który powoływał członków zarządu (na takim stanowisku stanął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 27 czerwca 2014 r., syg. II FSK 1860/12 oraz w wyroku z 20 października 2015 r., syg. I GSK 264/14). Na kanwie narosłych wątpliwości i różnej praktyki ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie tych zasad przewidując, że w pierwszej kolejności adresatem rezygnacji powinni być pozostali członkowie zarządu.

W przypadku jednoosobowego zarządu w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, zgodnie z art. 202 § 6 KSH jedyny członek zarządu musi zwołać zgromadzenie wspólników przy którym jednocześnie złoży oświadczenie o rezygnacji. Rezygnacja jest skuteczna z dniem następującym po dniu, na który zwołano zgromadzenie wspólników. W przypadku jednoosobowego zarządu w spółce akcyjnej – jedyny członek zarządu musi złożyć rezygnację radzie nadzorczej a w sytuacji, gdy żaden mandat w radzie nadzorczej nie jest obsadzony, członek zarządu składa rezygnację akcjonariuszom, zwołując walne zgromadzenie.

Od powyższych zasad może obowiązywać wyjątek, jeśli w statucie spółki założyciele postanowią inaczej uregulować tą kwestię.

Powody złożenia rezygnacji

Złożenie rezygnacji przez członka zarządu, oprócz powyższych wymogów należy rozważyć również w innych aspektach. Oświadczenie o złożeniu rezygnacji, chociaż nie musi zawierać uzasadnienia, może zostać złożone jedynie z ważnych powodów. Najczęściej rozumie się przez to sytuację prywatną lub zawodową członka zarządu. Nie oznacza to jednak, że rezygnacja może zostać wykorzystana do uniknięcia odpowiedzialności. Potwierdzenie tej tezy znajduje się również w wyroku Sądu Najwyższego z 3 marca 2016 r. syg. I UK 91/15. Sąd Najwyższy jasno wyłączył możliwość uniknięcia odpowiedzialności za szkodę w spółce poprzez złożenie rezygnacji „bez ważnego powodu”, co istotne, zdyskwalifikował on zamiar uniknięcia odpowiedzialności w nieprofesjonalnie zarządzanej spółce jako „ważny powód”.

Istotnym jest również aspekt dowolności złożenia rezygnacji z pełnienia funkcji członka zarządu. Jest to uprawnienie członka zarządu, które teoretycznie nie powinno być ograniczane ze względu na sytuację faktyczną w spółce. W praktyce jednak, niedopuszczalnym jest przyjęcie, że członek zarządu może swobodnie rezygnować z pełnionej funkcji, zwłaszcza jeśli ma świadomość potencjalnych błędów w zarządzaniu spółką, które mogą implikować późniejszą potrzebę pociągnięcia zarządu do odpowiedzialności.

Kiedy rezygnacja wywołuje skutek

Zgodnie z wyżej przywołanymi przepisami KSH złożenie rezygnacji przez członka zarządu jest czynnością jednostronną. Oznacza to, że nie wymaga ono przyjęcia przez spółkę ani konsultacji ze spółką przed podjęciem decyzji. Potwierdza to wyrok Sądu Najwyższego z 7 maja 2010 r. syg. III CSK 176/09, podkreślając w nim jednostronność oświadczenia o rezygnacji oraz wskazując, że może ona nastąpić „z dniem” lub w terminie wskazanym w oświadczeniu. Ten aspekt, zdaje się być kluczowym dla ustalenia granicznej daty odpowiedzialności członka zarządu po decyzji o rezygnacji.

Niezwykle ważnym elementem pozostaje potwierdzenie, że oświadczenie zostało dostarczone w sposób, który pozwolił spółce w pełni zapoznać się z jego treścią, co potwierdza stanowisko Sądu Najwyższego w wyroku z 5 marca 2025 r. syg. V CSK 331/14, w którym jasno określono, że oświadczenie o rezygnacji staje się skuteczne z chwilą gdy dotrze do właściwego adresata, w taki sposób, że mógł się on zapoznać z jego treścią.

Podjęcie uchwały o przyjęciu rezygnacji, chociaż nie jest elementem kluczowym, jest niekiedy spotykanym zabiegiem w celu uporządkowania spraw spółki. Zazwyczaj, takie uchwały mają charakter potwierdzenia przyjęcia oświadczenia o rezygnacji z uwzględnieniem w niej daty przyjęcia lub być zawarte w podejmowanej uchwale o powołaniu nowego członka zarządu. Nie ma to jednak wypływu na określanie daty końcowej, w której członek zarządu przestał pełnić swoją funkcję, jedynie porządkuje sprawy w spółce.

Charakter wykreślenia członka zarządu z KRS

Dla odpowiedzialności członka zarządu nie ma w praktyce znaczenia data wpisu o wykreśleniu w Krajowym Rejestrze Sądowym (dalej: „KRS”). W kwestii jedynie deklaratoryjnego charakteru wpisu w KRS ugruntowana jest bogata linia orzecznicza, która jednoznacznie wskazuje na brak zależności daty końcowej pełnienia funkcji członka zarządu od wykreślenia go z KRS spółki. Przykładowo potwierdza to wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 maja 2014 r., syg. I FSK 649/13, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 16 grudnia 2015 r., syg. III AUa 640/15, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 10 marca 2015 r., syg. III AUa 1516/14.

Wniosek o wykreślenie członka zarządu powinien być złożony w terminie 7 dni od dnia zaprzestania pełnienia funkcji w zarządzie przez tego członka zarządu. Obowiązek ten spoczywa jednak nie na rezygnującym członku zarządu, ale na pozostałych jeszcze w spółce osobach w zarządzie spółki lub odpowiednio umocowanym pełnomocniku.

Co istotne, członek zarządu, który złożył rezygnację z datą przyszłą nie może złożyć wniosku o wykreślenie go z rejestru z dwóch przyczyn: jeśli zrobi to w trakcie pełnienia funkcji to nie będzie to zgodne ze stanem faktycznym w spółce – do daty w której przestaje pełnić funkcję nadal jest członkiem zarządu w pełnym zakresie praw i obowiązków; jeśli zdecyduje się zrobić to po dacie rezygnacji nie będzie miał do tego umocowania – z chwilą rezygnacji traci uprawnienia do reprezentowania spółki. Co nie zmienia faktu, że niejednokrotnie ustępujący członkowie zarządu próbują dostępnymi mechanizmami prawnymi zagwarantować sobie jak najszybsze wykreślenie swojej osoby z KRS.

Data graniczna odpowiedzialności

Na podstawie powyżej przywołanych linii orzeczniczych oraz praktyki można jednoznacznie określić datę graniczną odpowiedzialności członków zarządu po rezygnacji z pełnionej funkcji, z wyłączeniem sytuacji nadzwyczajnych. Za krańcową datę, która wyznacza koniec odpowiedzialności za sprawy spółki, należy uznać datę odebrania oświadczenia o rezygnacji przez organ do tego upoważniony.

Z chwilą, w której zostanie prawidłowo doręczony oraz potwierdzony odbiór oświadczenia członek zarządu jest zwolniony ze sprawowania swoich funkcji w zarządzie spółki i przestaje ponosić odpowiedzialność za jej sprawy. Nie oznacza to jednak, że nie mogą się pojawić sytuacje, które wymykają się z powyższego schematu.

Po pierwsze, należy wziąć pod uwagę przypadki, gdy okoliczności prowadzą do pociągnięcia członka zarządu do odpowiedzialności nawet po jego rezygnacji. Po pierwsze mogą to być sytuacje, gdy członek zarządu złożył rezygnację przed ujawnieniem okoliczności prowadzących do pociągnięcia zarządu do odpowiedzialności, ale jego wcześniejsze działania pozostawały w nierozerwalnym związku z późniejszym negatywnym efektem w spółce.

Po drugie, będą to sytuacje, gdy złożenie rezygnacji (wypowiedzenie zlecenia) nastąpiło bez ważnego powodu i okoliczność ta przyczyniła się do wyrządzenia spółce szkody, np. w postaci braku należytego zarządzania przez pewien czas.

W pierwszej kolejności ustępujący członek zarządu powinien doprowadzić do końca, a przynajmniej uporządkowania, spraw przez siebie prowadzonych. Jeżeli członek zarządu odpowiedzialny jest za konkretny obszar zarządzania spółką nie powinien doprowadzić do sytuacji, w której obszar ten pozostanie bez odpowiedniego kierownictwa. Dobrą praktyką jest złożenie oświadczenia o rezygnacji lub podpisanie porozumienia w tym zakresie ustalające odpowiedni (co najmniej dwutygodniowy a w dużych spółkach nawet kilkumiesięczny termin) pozwalający na wprowadzenie odpowiednich osób w newralgiczne sprawy.

Po trzecie, warto także zwrócić uwagę na bogate orzecznictwo dotyczące subsydiarnej odpowiedzialności członka zarządu za zobowiązania spółki. Należy bowiem podkreślić, że złożenie oświadczenia o rezygnacji nie zwalnia z odpowiedzialności za wydarzenia w spółce, które rozpoczęły się w trakcie trwania kadencji. Potwierdza to również Sąd Najwyższy w postanowieniu z 11 lutego 2021 r. syg. III CSK 74/20, w którym stwierdza, że odpowiedzialność wynikająca z art. 299 § 1 KSH mogą ponosić tylko osoby, które wykonywały swój mandat w okresie, w którym spółka powinna zgłosić wniosek o ogłoszenie upadłości oraz w postanowieniu z 18 grudnia 2020 r. syg. III CSK 92/20, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że: „Przesłankami odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. w świetle art. 299 § 1 k.s.h. są istnienie zobowiązania spółki, a ściślej jego podstawy, w czasie sprawowania przez nich funkcji członków zarządu oraz bezskuteczność egzekucji tego zobowiązania z majątku spółki z o.o. zarówno w okresie sprawowania funkcji przez członków zarządu, jak i już po ich odwołaniu, co musi udowodnić powód”.

Znamiennym jest również kolejne postanowienie Sądu Najwyższego, z 9 stycznia 2020 r. syg. IIICSK 271/19, w którym stwierdzono, że do przyjęcia omawianej odpowiedzialności wystarczy istnienie zobowiązania w czasie sprawowania funkcji członka zarządu, a nie jest obligatoryjne, aby było ono w tym czasie wymagalne.

Wnioski

Ustępujący członek zarządu powinien nie tylko zatroszczyć się o prawidłowe doręczenie swojego oświadczenia o rezygnacji, ale także zweryfikować czy są zobowiązania spółki, których płatność pozostaje zagrożona uwzględniając aktualną sytuację spółki. Dodatkowo powinien także ustalić z interesariuszami spółki jaki termin skuteczności rezygnacji byłby najbardziej odpowiedni, żeby zapewnić niezbędne wdrożenie następców w prowadzone przez siebie sprawy.

ALTO jest partnerem tegorocznej, jesiennej edycji 12. Fintech & 11. InsurTech Digital Congress jaka odbędzie się w dniach 27-28 września w hotelu Westin w Warszawie, której organizatorem jest MMC Polska.

Podczas pierwszego dnia kongresu w cyklu FINTECH: ECOSYSTEM IMPACT będziemy mogli wysłuchać Żanety Chojnackiej (Senior Consultant, ALTO), która przedstawi business case: „Jak sfinansować i zaoszczędzić na innowacjach – na przykładzie wdrożenia.” Wszystkich zainteresowanych tematem zapraszamy o godzinie 13:15 na FINTECH & INSURTECH STAGE. BURZA MÓZGÓW!

W drugim dniu kongresu, jaki poświęcony będzie sektorowi insurtech, nadejdzie czas na wspólne odkrywanie przyszłości ubezpieczeń. W samo południe w debacie na temat „dojrzewającego rynku insurtech i nowym obliczu ubezpieczeń” udział weźmie Rafał Kozłowski (Counsel & Attorney-at-law, ALTO).

FinTech & InsurTech Digital Congress to elitarne forum wymiany myśli oraz zawiązywania strategicznych partnerstw, czerpiących z międzynarodowych doświadczeń. To miejsce, gdzie pomysły i wiedza ludzi, którzy nie boją się wyzwań i potrafią wykorzystywać nowe technologie, przynoszą rewolucyjne pomysły i rozwiązania.

Więcej szczegółów i pełna agenda tutaj.

Darowizny wywołują skutki podatkowe na wielu płaszczyznach. Z perspektywy przedsiębiorców kluczowe są możliwości związane ze zmniejszeniem obciążeń podatkowych w CIT w związku z dokonywaniem darowizn. Nie można jednocześnie zapominać o skutkach darowizn w VAT oraz obowiązkach podatkowych które mogą wystąpić po stronie obdarowanych.

Podmioty z branży ubezpieczeniowej w aktywny sposób, zarówno finansowo, jak i materialnie wspierają różnego rodzaju inicjatywy społeczne oraz osoby potrzebujące. Wysoki poziom zaangażowania można było w szczególności zauważyć w ostatnich latach. Od 2020 r. przedsiębiorcy, w tym ubezpieczyciele, wspierali finansowo różnego rodzaju akcje związane z pandemią. Rok 2022 stoi natomiast pod znakiem pomocy osobom poszkodowanym w związku z wojną w Ukrainie.

Tego rodzaju działania mają przede wszystkim wymiar społeczny i stanowią przejaw społecznej odpowiedzialności biznesu. Trzeba jednak pamiętać, że wszelkiego rodzaju akcje związane z przekazywaniem na rzecz innych podmiotów wsparcia finansowego czy materialnego niosą ze sobą różnego rodzaju skutki podatkowe dla każdej ze stron. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje dotyczące podatkowego rozliczania przekazywania przez przedsiębiorców darowizn oraz innych rodzajów wsparcia.

 

OGÓLNE ZASADY ZWIĄZANE Z ROZLICZANIEM DAROWIZN W CIT

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów co do zasady nie zalicza się darowizn oraz wszelkiego rodzaju ofiar (z określonymi wyjątkami). Nie wyklucza to jednocześnie możliwości zmniejszenia opodatkowania w związku z finansowaniem działań społecznych.

Ustawa o CIT dopuszcza bowiem możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania darowizn przekazanych organizacjom pożytku publicznego lub równoważnym organizacjom w innych państwach UE lub EOG, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych. Środki mają zostać przekazane na realizację zadań publicznych wykonywanych przez te organizacje, natomiast wartość odliczonych darowizn nie może przekraczać 10% dochodu.

Darowizny mogą więc wpływać na zmniejszenie podstawy opodatkowania, co w efekcie zmniejsza również wysokość podatku do zapłaty. Tutaj warto zauważyć, że różnica pomiędzy rozliczeniem wydatku jako kosztu podatkowego a odliczeniem go od podstawy opodatkowania jest taka, że koszty podatkowe są rozliczane na bieżąco w trakcie roku podatkowego, natomiast odliczenie jest realizowane dopiero w rozliczeniu rocznym.

Warto zauważyć, że odliczeniu mogą podlegać zarówno darowizny pieniężne, jak i te o charakterze rzeczowym. Jeżeli przedmiot darowizny stanowią towary opodatkowane VAT, wówczas wartość darowizny do odliczenia stanowi wartość towaru wraz z kwotą VAT naliczonego, którego podatnik nie ma możliwości odliczyć.

Oceniając z perspektywy podatkowej dokonywane darowizny, trzeba mieć przede wszystkim na uwadze na rzecz jakiego pomiotu jest ona dokonywana oraz w jaki sposób zostanie ona wykorzystana przez podmiot obdarowany, co może wynikać m.in. z ustaleń dokonanych z tym podmiotem.

Dodatkowo na potrzeby ewentualnej kontroli ze strony organów podatkowych niezbędne jest odpowiednie udokumentowanie darowizn. Jest to prostsze w przypadku darowizn pieniężnych, gdzie dowodem będzie potwierdzenie dokonania przelewu. W przypadku darowizn niepieniężnych niezbędne będzie zgromadzenie dowodów potwierdzających wartość dokonanych darowizn oraz ich przekazanie na rzecz konkretnej organizacji. Informacje dotyczące dokonanych darowizn tj. ich wartość oraz dane obdarowanych należy wykazać w rocznym zeznaniu CIT.

 

ROZLICZENIE W CIT DAROWIZN ZWIĄZANYCH ZE WSPARCIEM UKRAINY

W związku z wybuchem wojny w Ukrainie, polskie przedsiębiorstwa, w tym zakłady ubezpieczeń zaangażowały się w liczne inicjatywy mające na celu wsparcie naszych wschodnich sąsiadów. Z kolei ustawodawca, wprowadzając pakiet przepisów związanych z toczącym się konfliktem, przewidział szczegółowe zasady związane z podatkowym rozliczaniem tego rodzaju wydatków.

Wprowadzony do ustawy o CIT przepis przewiduje, że podatnicy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty wytworzenia lub cenę nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem darowizn przekazanych w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. na cele związane z przeciwdziałaniem skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy m.in. organizacjom realizującym działalność pożytku publicznego, jednostkom samorządu terytorialnego, wojewodom, Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych oraz podmiotom wykonującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium Ukrainy działalność leczniczą lub działalność z zakresu ratownictwa medycznego. Zastosowanie tego odliczenia jest możliwe o ile koszty wytworzenia lub cena nabycia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem, warunkiem zaliczenia do kosztów podatkowych darowizn dokonywanych w związku z wojną w Ukrainie jest to, aby przedmiotem darowizny była rzecz lub prawo. Odliczenie niestety nie będzie więc miało zastosowania w odniesieniu do darowizn pieniężnych, jednak w tym przypadku istnieje potencjalna możliwość odliczenia wydatków od podstawy opodatkowania na opisanych powyżej zasadach ogólnych, o ile spełnione zostaną przewidziane w przepisach przesłanki.

Co istotne, z literalnej treści przepisów wynika, że darowizny związane ze wsparciem Ukrainy będą mogły być dwukrotnie rozliczone na potrzeby CIT. Po raz pierwszy w związku z zaliczeniem wydatków do kosztów podatkowych, natomiast drugi raz w ramach odliczenia darowizn od podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych (jeżeli będą spełniały warunki). Nie można jednoznacznie określić, czy właśnie taki był cel ustawodawcy, nie wiadomo również, w jaki sposób do tego zagadnienia będą podchodziły organy podatkowe.

 

SKUTKI DAROWIZN W VAT

Przekazywanie darowizn pieniężnych, które występują najczęściej, nie jest zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT niezależnie od tego, czy środki są przekazywane na rzecz osoby fizycznej czy organizacji.

Jeżeli natomiast przedsiębiorca nabywa towary w celu ich nieodpłatnego przekazania, nie ma on zasadniczo prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem. Przekazanie w następnej kolejności towaru bezpośrednio na rzecz beneficjenta nie powinno natomiast podlegać opodatkowaniu VAT, nie jest to bowiem czynność wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Odmienne zasady obowiązują natomiast w przypadku przekazania produktów spożywczych. Jeżeli środki zostaną przekazane organizacji pożytku publicznego na cele prowadzonej przez nią działalności charytatywnej, istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego, a samo przekazanie towarów korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

 

WSPARCIE NA RZECZ OSÓB FIZYCZNYCH

Inne skutki podatkowe wywołuje wsparcie realizowane bezpośrednio na rzecz osób fizycznych. Ta forma pomocy stała się szczególnie powszechna w ostatnim czasie przede wszystkim w zakresie wsparcia na rzecz uchodźców z Ukrainy (wsparcie pieniężne, rzeczowe, udostępnienie lokalu itp.). Tego rodzaju darowizny niestety nie mogą być zaliczane przez podatników do kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od ich formy. Jak zostało bowiem wskazane powyżej, przepisy umożliwiają zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów lub odliczenie od podstawy opodatkowania wyłącznie darowizn realizowanych na rzecz określonych organizacji, natomiast nie dają takiej możliwości w przypadku darowizn na rzecz osób fizycznych.

Dokonując tego rodzaju darowizn przedsiębiorcy powinni mieć również na uwadze perspektywę osób obdarowanych oraz ewentualne obowiązki podatkowe, które mogą wystąpić po ich stronie. Przekazanie darowizn na rzecz osób fizycznych co do zasady podlega bowiem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Przekazanie darowizny nie skutkuje natomiast automatycznie powstaniem obowiązku podatkowego. Przepisy przewidują bowiem progi kwotowe określające wartości, do wysokości których darowizny nie podlegają opodatkowaniu. W przypadku osób niespokrewnionych (a tak będzie w relacji spółka-osoba fizyczna), w pięcioletnim okresie darowizny nie podlegają opodatkowaniu do wysokości 4902 zł na rzecz jednej obdarowanej osoby. Do tej kwoty darowizny nie będą więc opodatkowane.

Warto zwrócić uwagę, że w przypadku osób niebędących obywatelem Polski oraz nie posiadających w Polsce miejsca stałego pobytu, obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn powstanie, gdy w chwili dokonania darowizny przekazane rzeczy znajdują się na terytorium Polski lub też prawa majątkowe są na wykonywane w Polsce.

Darowizny opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn będą jednocześnie wyłączone od opodatkowania PIT. Nie można przy tym wykluczyć sytuacji, kiedy udzielone wsparcie nie będzie miało charakteru darowizny (np. wsparcie udzielone pracownikowi), w tym zakresie może powstać obowiązek podatkowy w PIT, jednocześnie przepisy przewidują przypadki, w których przychód osiągnięty przez pracownika w związku z otrzymaniem wsparcia będzie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

 

O CZYM NALEŻY PAMIĘTAĆ ROZLICZAJĄC DAROWIZNY?

Darowizny wywołują skutki podatkowe na wielu płaszczyznach. Z perspektywy przedsiębiorców istotne znaczenie ma przede wszystkim możliwość pomniejszenia podstawy opodatkowania o wartość dokonanych darowizn – w tym zakresie niezbędne jest spełnienie warunków dotyczących statusu obdarowanego oraz celu na jaki zostaną przekazane środki. W tym roku dodatkowo umożliwione zostało zaliczenie do kosztów podatkowych wydatków związanych z przeciwdziałaniem skutkom wojny w Ukrainie.

Nie można w tym zakresie zapominać również o uwzględnieniu skutków VAT dokonywanych darowizn.

Z perspektywy obdarowanych osób fizycznych istotne będą natomiast ewentualne obowiązki w podatku od spadków i darowizn, które mogą powstać w związku z otrzymaniem wsparcia.

Wielkimi krokami zbliża się 30 września – termin raportowania dla spółek nieruchomościowych!

Podczas wypełniania tego obowiązku spółki nieruchomościowe napotykają szereg przeszkód związanych, jak to często bywa w podatkach, z wątpliwościami interpretacyjnymi, przykładowo w zakresie ustalania ich udziału pośredniego w wartości aktywów z nieruchomości położonych na terytorium RP.

Samego procesu raportowania nie ułatwił również Minister Finansów, wydając komunikat, w którym wskazał, że do złożenia ww. informacji niezbędne jest posiadanie polskiego numeru identyfikacji podatkowej (NIP) – zobowiązując tym samym podmioty zagraniczne dokonujące raportowania do wystąpienia o nadanie NIP w Polsce.

ALTO doradza wielu klientom w tym niełatwym obowiązku. Jeżeli napotykają Państwo na podobne problemy lub wątpliwości prosimy o kontakt z naszymi ekspertkami: Agatą Małecką i Agatą Wojciechowicz.

26 sierpnia zakończyły się konsultacje społeczne dot. projektu ustawy, która ma wprowadzić kolejny pakiet uproszczeń do ustawy o VAT – tzw. SLIM VAT 3.

Eksperci ALTO zgłosili swoje uwagi, wskazując na następujące kwestie:

• Brak wymogu faktury przy rozliczeniu WNT – zmiana potrzebna, ale nie wyeliminuje konieczności dokonywania korekt rozliczeń w wielu przypadkach otrzymania dokumentu z opóźnieniem
• Limit 10.000 zł jako wysokość podatku do odliczenia ponad ostatecznie obliczoną proporcję VAT – kwota wydaje się zbyt niska, dodatkowo jej określenie nie zostało poparte żadnymi analizami
• Sankcje VAT – nowe przepisy uzależnią wysokość sankcji od popełnionego błędu i okoliczności jego popełnienia, ale nie pozwolą na całkowite jej uniknięcie

Doradcy podatkowi ALTO wskazują jednak, że choć pewne obszary mogą wymagać poprawienia, projekt ustawy i planowane rozwiązania należy ocenić pozytywnie.

Większość zmian przyczyni się do ułatwienia rozliczeń VAT oraz zmniejszenia liczby obowiązków administracyjnych.

Trudno jednak nie odnieść wrażenia, że w pewnych aspektach oczekiwania były nieco większe.

Wszystkie zgłoszone przez ALTO uwagi wraz z ich szczegółowym uzasadnieniem można znaleźć tutaj.

Masz pytania? Odezwij się do naszych ekspertów.